“Fi-Çi-Pi üçlemesiyle yeri yerinden oynattı adeta. Öyle bir yazıyor ki gerçek de onun yazdıklarında, kurgu da, geçmiş de onda, gelecek de. Toplumsal meselelere farklı bakış açısı, duruşu, tavrı kısacası her şeyiyle farklı. Kitaplarını okumalısınız.”

Buket Aydın, Milliyet

Fİ

Deneyimin içinde kaybolmak yerine korkmadan  deneyime sahip olmanın yolculuğudur. İçinde bolca  bulunan manipülasyon, seks, aldatma ve aldanma  hikâyeleri belki herkesin dikkatini çekebilir ama  gerçeklerden yola çıkılarak ulaşılmak istenen yerde  sadece farkındalık vardır.

Fi güzelliğin lanetlendiği, zekânın yağmalandığı,  iyinin kurban edildiği ve kasaba kurnazlığıyla yönetilen bu gezegende, içine doğduğumuz bu kutsal hayatı kutlamak  için yazılmıştır. Kendi potansiyelini keşfetme cesareti  gösterebilmiş gerçek kişilere ve çatlama cesareti  gösterebilmiş tohumlara adanmıştır.

Bir kişiye duyulan aşktan daha acımasız bir şey var mıdır?

Çİ

Hayat, insanın kendi potansiyeline ulaşabilmesi için dikkatle, incelikle, muhteşem bir zekâyla dizayn edilmiştir.  Yapman gerekeni yapamıyorsan, olamıyorsan,  doğamıyorsan hayat çok acıtır, anlaman için hırpalar, yorar.  Seni sen yapabilmek için ne gerekirse yapmaya hazırdır. Asla rahat bırakılmazsın. Öylesine, anlamsız varolamazsın. Mutluluğa saklanamazsın. Öyleyse acına sahip çıkmalısın!

Çünkü acı, bilginin bedene inmesidir.  Bilgiyi bedene indirmeli, olman gereken şeye dönüşmelisin.

Bu kitap ‘kendine gelmek’ için burada olduğunun farkına varabilenlere yazıldı. Fi ile çıkılan yolculuğun tek durağıdır Çi. Sadece farkındalığa giden, değiştiren, mutlaka geliştiren  bir yoldur bu ama sunduğu seks, macera, intikam,  ihtiras sizi aldatmasın, zordur.

Hayatı değil sistemi yaşadığımızı fark edenler, harakete geçmek için işaret bekleyenler, umursamayanlara karşı umursayanlar, hissedemeyenlere karşı hissedenler adına ve kendi tekâmülünde kaybolmuşlar için yazılmış, dengeye adanmıştır.

Hayat harekete geçen herkesi varması gereken yere götürür.

Şimdi itiraf zamanı!

İtiraf ediyorum: Sana tuzaklar kurdum.  Adlarını Fi ve Çi koydum. Can Manay’ın Duru’ya duyduğu açlıkla çıkardım seni yola, Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını  Deniz’le anlatmaya çalıştım sana… Beni takip etmen için yolumuzu onların hikâyeleriyle süsledim. Anlamları da hemen hemen her satıra gizledim.  Çünkü Pi’deydi asıl anlatmak istediklerim. Çaresizdim. Vazgeçemezdim. Sana bu manzarayı mutlaka göstermeliydim. Seninle nihayet burada buluşmak için çok emek verdim.

Pİ

Şimdi yine gel benimle, birlikte yürümeye devam edelim.

Savaşların savaşılarak kazanılamayacağını,  asıl zaferin ancak doğrudan ayrılmayınca kazanıldığını  Özge anlatsın sana, Yaptığımız her şeyin evrende dönüp dolaşıp  bize nasıl geri geldiğini Can’dan dinle, Analiz edebildiğimiz kadar güçlü, sadeliğimiz kadar güzel,  gerçekliğimizdeki samimiyet kadar eşsiz olduğumuzu  Bilge’de gör, Kendi değerini başkalarının gözünden biçenlerin acısını  Duru’yla anla, Ve Deniz’in düşüncelerinde tanış geleceğin insanıyla…  Gel benimle. Yolumuz uzun değil,  Nihayet sana gidiyoruz, bana… BİZ’e.

Sorgulanmamış, analiz edilmemiş bir yaşam hiç yaşanmamıştır.